Weekverslag

Hoi! Het is zondagavond, tijd om jullie in te lichten over wat ik deze week weer gedaan heb.

Maandag – dondderdag, weinig. Ben dinsdag weer begonnen met een vak van mn MBA dus ik zal vanaf nu een aantal avonden per week plus wat tijd in het weekend moeten studeren helaas. Maar ja, moet toch gebeuren als ik die studie ooit wil afronden, en dat is wel het plan. Oh en woensdag was ik langs Chris gegaan – een gast die ik hier heb ontmoet via Allie. Rockband gespeeld, dat was wel vet. Nodeloos te zeggen dat ik m genadeloos heb ingemaakt :)

Saif heeft het op zich genomen om mij te introduceren in de sportwereld. Hij had me voor vrijdagavond twee kaartjes gegeven voor college basketbal. ASU Sun Devils tegen Western Illinois Leathernecks. Ik had Chris gevraagd mee te gaan maar hij lag vorige week in het ziekenhuis en is nog niet hersteld. Een avondje Rockband ging wel maar hij wilde nog niet echt het huis uit verder. Dus rondgevraagd op werk wie er mee wilde en mn manager, Christophe, wilde wel. Op werk is Christophe heel professioneel en serieus – echt een baas. Maar als het 6 uur is geweest is die heel anders, dat had ik al een paar keer eerder gemerkt. Echt een toffe gast. Dus samen daarheen geweest en een erg leuke avond gehad. Christophe is 10 jaar terug hierheen verhuisd uit Frankrijk en als Europeanen delen we veel meningen over Amerika, en dingen in het algemeen. Voornamelijk gepraat de hele wedstrijd maar de Sun Devils wonnen toch dik (87-35) dus we zaten ook niet echt op het randje van onze stoel ofzo. Ik heb geleerd dat ik basketbal niet superboeiend vind – of het komt doordat het college basketbal was en niet MBA – en tevens dat ik pro-cheerleaders ben. Tijdje met Christophe hierover gepraat en over hoe dit iets typisch Amerikaans is. Moet je voorstellen dat er aan wat meiden van een universiteit in NL gevraagd wordt of ze willen cheeren tijdens een sportwedstrijd van hun mannelijke jaargenoten.... Ze zouden denken dat je gek bent. Maar hier is het iets prestigieus (okee misschien is prestigieus niet het goede woord) en ik moet zeggen – ik heb er niks op tegen :) Ik had mn camera niet bij me maar ik maak wel wat foto’s binenkort bij een andere wedstrijd.

Oh Christophe heeft me ook uitgenodigd om Thanksgiving te vieren over twee weken bij zn familie, waar ik op ingegaan ben. En hij heeft ook Rockband staan dus dat maakt het alleen maar beter. Okee, okee, ik zei pas ‘ja’ nadat hij me dit vertelde:) Waarom iedereen hier Rockband heeft is me een raadsel trouwens, Guitar Hero is serieus beter.

Zaterdagochtend heb ik een bank gekocht, die volgende week zaterdag geleverd wordt. Dus dat is de eerste stap naar een bewoonbaar appartement. Nee, ik heb nog steeds geen meubels staan... Maar goed, volgende week dus! Zaterdagmiddag naar Saif geweest, uit eten gegaan, en ’s avonds gingen we naar een ijshockey wedstrijd. Dit is meer mijn ding volgens mij. Het waren de Phoenix Coyotes tegen de Dallas Stars, NHL niveau dus misschien daardoor ook iets boeiender dan het basketbal. Maar goed, dit vond ik wel erg vet. Allereerst de sfeer die gecreeerd wordt – harde metal muziek door het stadion en je wordt constant aangemoedigd om op te staan en te schreeuwen. Adrenaline en aggressie, ik hou er wel van :) Phoenix Coyotes wonnen ook nog eens en als promo-actie betekende dat dat we nog een keer gratis naar een volgende wedstrijd mogen. Waarschijnlijk ergens begin Januari.

Na de wedstrijd nog ff bij Saif thuis gezeten, beetje gepraat, en toen was het 11 uur en tijd om naar huis te gaan. Saif woont ook een eindje weg, 45 min rijden, en ik moest zondag weer vroeg op. Grappig trouwens hoe hier je afstandsgevoel veranderd. In 45 min rij je van Rotterdam naar Utrecht, een rit die je best ver mag noemen, en hier is het een afstandje van niks. Gewoon ff iemand bezoeken die verderop in de stad woont.

Ik moest vanochtend dus vroeg op omdat ik me ingeschreven heb bij een fitnessclub hier. En daar komen twee gratis personal training sessies bij. Normaal ben ik niet zo van de personal trainers en voorgekauwde schema’s enzo, want ik heb het gevoel dat de meeste ‘professionals’ in fitness centra niet echt weten waar ze mee bezig zijn. Tenminste, als het op spiermassa kweken aankomt – degenen die ik heb meegemaakt verkondigen alleen maar dat je minstens een half uur cardio per workout moet doen en absoluut niet met losse gewichten aan de gang moet gaan omdat apparaten veel veiliger zijn... Maar deze sportschool lijkt anders te zijn. Allereerst hebben ze exact de apparatuur waar ik naar op zoek was – squat racks, powerracks, ruimte voor olympic lifts, snatches, en deadlifts, dumbbells tot 120 lbs, en 6 benchpress setups. Daarnaast kwam er harde metal uit de speakers en werd ik rondgeleid door een gigantische gast, die me precies vertelde wat ik wilde horen (zonder dat ik ernaar vroeg). Oftewel, in deze sportschool kan ik eindelijk eens echt aan de gang, en hopelijk ben ik minstens 10 kilo zwaarder en een stuk groter als jullie me weer zien in maart.

Helaas kwam mn trainer vanochtend niet opdagen, dus dat was niet het beste begin, zeker omdat ik er om 7 uur voor was opgestaan. Maar goed, nieuwe afspraak gemaakt voor morgenochtend 7 uur (half 6 mn bed uit, jeej!) dus hopelijk dan...

Hierdoor kon ik wel iets eerder weg voor mn dagtrip vandaag dan ik had gedacht, dus dat was wel weer positief. Ik ben vandaag eens naar het zuidoosten gegaan, naar Picacho Peak state park, halverwege Tucson. Iets meer dan een uurtje rijden, voor de verandering eens door een vlak landschap. Kaarsrechte weg die wel wat bergen passeert maar er nooit overheengaat of eigenlijk zelfs maar in de buurt komt.

Picacho Peak is een berg die je kan bewandelen/beklimmen. Het zijn officieel wandelpaden maar zeker nadat je voor de helft omhoog bent begint het meer op klimmen te lijken. Er zijn veel stukken waarbij er kabels geplaatst zijn om jezelf aan omhoog te hijsen omdat het anders echt bergbeklimmen wordt. Ik heb de kabels niet gebruikt, ik vond het leuker om echt de berg te beklimmen :)

Maar weet je wat saai is? Twee uur in je eentje wandelen... Ik kon kiezen uit twee routes omhoog, een van 2,1 mijl en een van 3,2 mijl. Ik ging voor de langere want als ik meer dan een uur rij voor een dagtrip dan ga ik niet de korte wandeling maken natuurlijk... Maar de eerste anderhalve mijl loop je eigenlijk om de berg heen. Met een flinke boog! Best een mooi landschap waar je doorheen loopt en het was stralend mooi weer vandaag (gister regende het trouwens!) maar lopen gaat niet zo snel... Oftewel, het landschap veranderd niet echt. Ik liep gewoon twee uur om een berg heen en dat had ik na een klein uurtje wel gezien. Dus wandelen is misschien iets dat beter met zn tweeen gedaan kan worden...

Maar goed, na een uur of twee begon het pad aardig omhoog te gaan en het werd heel snel heel veel zwaarder. Ik wandel eigenlijk nooit, laat staan in bergen, en deze tocht vandaag was in totaal een uur of 4, met HELE stijle stukken. Ik was helemaal kapot toen ik weer beneden kwam... En meerdere malen op de weg omhoog ook. Maar het was wel weer de moeite waard hoor, ik heb weer prachtige uitzichten mogen aanschouwen! Vele malen vlak aan een afgrond gestaan met een gigantische vallei vlak voor me en bergen in de verte. Zonetje erbij, wat roofvogels hier en daar, en voor het grootste deel van de route geen mens te bekennen – prachtig! (clarificatie – al zou ik graag de saaie stukken van de wandeling delen met iemand, wanneer ik van een uitzicht geniet vind ik het wel best dat er niemand in de buurt is. Voegt toe aan de beleving). Ik hoop dat jullie via de foto’s een beetje kunnen meegenieten, en ik heb ook een filmpje gemaakt: http://gerbenkleijn.hyves.nl/album/45179562/Phoenix_USA/ytK-D-IF/video/789147661/0/5Fqf/

Onderweg kwam ik hier en daar nog wel wat andere klimmers / wandelaars tegen en met de meeste maak je dan even een kort praatje. Met sommige mensen praat je wat langer, en zo heb ik een groepje wandelaars wat beter leren kennen en we hebben telefoonnummers uitgewisseld. Volgende week gaan ze wandelen in de Superstition mountains, vlak bij Phoenix, dus ik ga proberen mee te gaan met ze. Ik kwam ze tegen op de weg omhoog terwijl ze naar beneden gingen, maar gelukkig kwam ik ze anderhalf uur later nogmaals tegen. Nadat ik namelijk op de top was geweest ging ik via een andere route naar beneden – die kortere route. Alleen, niet alleen was die veel steiler en daardoor ook zwaarder (en naar beneden is sowieso vervelend), ik kwam ook op 2 mijl afstand van mn auto terecht. En ik was echt KAPOT, ik had weinig zin om nog een uur naar mn auto te lopen, zeker niet omdat mn water op was. Maar net toen ik de laatste stappen van de berg af zette reden zij langs in hun auto, en ze waren zo vriendelijk mij even mee te nemen naar de parkeerplaats. Dus dat scheelde weer.

Nou, dat was mij week en weekend wel weer zo’n beetje. Na de wandeling ben ik naar huis gegaan en nu ga ik slapen zo, want morgen wordt weer een vroege ochtend. Zal er wel aan moeten wennen want mn plan is zoveel mogelijk ’s ochtends voor werk te gaan trainen zodat ik mn avonden vrij heb voor andere dingen. Maar ja dat is dus uiterlijk 6 uur op... Ik zie wel hoe het gaat :)

Waarschijnlijk tot volgende week! Laat vooral weer een berichtje achter want ook al reageer ik niet zo vaak direct, ik vind het leuk ze te lezen.

Oh! Vergeet ik bijna! Ik had nog een stalker deze week :) Ik kwam ’s ochtends bij mn auto om naar werk te gaan en er zat een briefje tussen mn deur en raam aan de bestuurderskant. Het handschrift erop was vreselijk slecht, ik kon het amper lezen, maar na wat hulp van mn collega’s op werk kwamen we tot de conclusie dat iemand vond dat ik een leuke lach had en er stond een telefoonnummer op. Ook stond er nog iets HEEL kleins in een hoekje waarvan ik bijna zeker weet dat het ‘restaurant Denny’s’ was. Het telefoonnummer dat ik dacht dat het was bleek niet te kloppen en iemand werd erg boos dat ik suggereerde dat ze een briefje op mn auto had gedaan... Dus ik denk dat ik het nummer verkeerd ontcijferd heb, maar nogmaals, het handschrijft was echt belachelijk. Ik denk dat als ik een briefje voor iemand achter zou laten dat ik zou zorgen dat het leesbaar was, maar goed... Maar hier is het vreemde: Ik had een paar dagen terug (einde van de dag op de terugweg uit Prescott) inderdaad een keer bij Denny’s gegeten, en hier had ik best veel gepraat met een van de serveersters (een vrouw van rond de 50) en er zaten nog wat collega’s van haar aan een tafel in de buurt waar ik ook een beetje contact mee had gehad.... Na de maaltijd ben ik echter gewoon naar huis gereden, geen contactgegevens uitgewisseld ofzo (de andere vrouwen daar waren wel mijn leeftijd). Dus hoe kan ik opeens een briefje op mn auto hebben BIJ MN APPARTEMENT? Hij zat voor het raam aan de bestuurderkant dus ik heb m echt niet 4 dagen achter elkaar gemist, heeft iemand daar mn nummerbord genoteerd en vervolgens een adres erbij gezocht? Dat lijkt me een redelijk gestoorde en privacy-invasieve actie... Niet echt een goed begin ook. Oh en dat Denny’s restaurant lag op minstens een half uur rijden van mn woning. Maar goed zoals ik al zei het tel. Nr. Klopte niet dus ik ben er niet achter gekomen hoe het zat.. Maar ik denk dat ik nog eens terug ga naar naar die Denny’s op dezelfde avond rond dezelfde tijd. Slim, waarschijnlijk niet... Goede manier om gevonden te worden in een steegje, absoluut... Maar ik wil echt weten hoe die persoon aan mn adres gekomen is :)

Okee en echt allerlaatste mededeling; ik ben aan Nitro Circus begonnen, en dat is echt te grappig! Downloaden en kijken!